Kinowo...

Kino, dobry początek tygodnia...

W ramach przerwy semestralnej i luzów produkcyjnych (hasełko mojego taty) postanowiłam trochę egoistycznie wybrać się do kina w poniedziałek. Na szybko przeglądając repertuar wybrałam "Zimową opowieść" z Colinem Farrellem, Russellem Crowem i Willem Smithem (jego rola Lucyfera była świetna). Historia która nie miała nigdy miejsca, ale niosąca pewne przesłanie. 

Na ulotce o filmie, kilka słów "Zimowa opowieść opowiada historię, która dzieje się w mitycznym Nowym Jorku na przestrzeni ponad stu lat. To opowieść o cudach, przeplatających się losach i odwiecznej walce dobra ze złem." Zwiastun również zachęcający, więc stwierdziłam czemu nie.

Film moim zdaniem przemyślany, każdy mam jakiś cel na świecie. Każda dobra osoba trafia do nieba i zostaje jedną z gwiazd. Jednak nie jest tak pięknie, na ziemi są tzw. demony, których zadaniem jest przeszkodzić w osiągnięciu tych celów. W pierwszej części widzimy historię pięknej miłości, tak bardzo bajkowej, że aż nierzeczywistej. Jednak przyjemnej dla oka. Główni bohaterowie poznają się podczas okradania domu młodej damy. Dom nie był jednak pusty, a po zobaczeniu Beverly przy fortepianie Peter zapomniał o swoich zamiarach. W ramach podziękowań, że nie okradnie domu, zaprasza go na herbatę. Scena naprawdę przezabawna i urocza. Wszystko dzieje się na początku XX wieku, prawie sto lat później spotykamy niezmienionego Petera, który jeszcze nie wykonał swojego zadania. Okazuje się, iż jego cud ma kilka lat i jest śmiertelnie chora.

Historia nieprawdopodobna, jednakże przyjemna w odbiorze. Polecam dla tej odrobiny magii i wiary, że nadzieja nigdy nie umiera. I jeszcze parę zdjęć z filmu.